Κυριακή 5 Αυγούστου 2018

Αισιοδοξία είναι να αλληλοφωνάζονται οι γριές στο λεωφορείο κοριτσάκι μου.
Να παντρευτώ, να τον έχω τον άλλον να μου κατουράει και το ταβάνι του μπάνιου.
Να βρείτε έναν να σας λέει πόσο όμορφη είσαι ανιδιοτελώς σαν τον γιο μου. «Γεια σου μαμά, είσαι πολύ όμορφη, το τάμπλετ το έφερες?»
φιλαράκι αυτή την κολώνια την φορούσε ο πατέρας μου κ μύριζαν μέχρι κ τα πόμολα πριν πάνε στα μπουζούκια στον Κοντολάζο, λίγο άλλαξε η εποχή από τότε όμως ε
Την άλλη την μιλάω για το IQ και νομίζει είναι club..!!!
Πήγε η άλλη 4 χρόνια Αγγλία και μας λέει τωρα ένα ποτήρι water παρακαλώ. Σιγά μαρή
Κοιτάζω εγώ άλλη,θα με πλακώσει η δικιά μου.
Με κοιτάζει άλλη,θα με πλακώσει η δικιά μου.
Κοιτάζει άλλος την δικιά μου,θα πάω εκεί να με σαπίσει στο ξύλο ο άλλος.
Αυτό που παίρνετε πόζες σα να 'στε μοντέλα, δεν το κατηγορώ. Χαρά στο κουράγιο σας ή καλύτερα χαρά στη μαλακία που σας δέρνει
Οι έχοντες δυο μερεντες παρακαλώ να  στείλουν τη μια
48 παιδάκια στην πλατεία φωνάζουν μαμά και σε όλα γυρίζω εγώ.
-Μωρό μου πού λες να πάμε διακοπές;
-Στους Λειψούς.
-Πάλι στους γονείς σου, βαρέθηκα, κάπου αλλού;
- κοιτά μαμά εγω το ζωγράφισα αυτο
- φαινεται αγαπη μου ..ειναι χάλια

* τα παιδιά πρεπει να τα μεγαλώνεις με ειλικρίνεια
Σηκώνεται ο αλλος να φύγει και λέει απο μονος του
-Στο καλό, να πάω
Δέκα μέρες στην αυγουστιάτικη Αθήνα, χωρίς το παιδί.
Ή, όπως αλλιώς λέγεται, δέκα μέρες διακοπές χωρίς να φύγεις από το σπίτι σου!
Είσαι νότια Κρήτη κάθεσαι μπαλκονακι να απολαυσεις τον καφέ σου,έχεις απίστευτη θέα πιάτο όλο τον Ατλαντικό που λέει κ η λαίδη Άντζελα κ ο ελληναρας από πάνω αρχίζει κ κράζει για την πεθερά του, γι’αυτα ζω