Η ηρεμία του χειμωνιάτικου βραδινού,το αχνό φως των κεριών που τρεμοπαίζει,η ζεστασιά και γαλήνη του σπιτιού, η μαγεία και το μυστήριο της σιωπής,οι μνήμες του χθες, με κάναν και πείνασα. Πάω να φάω..

αν είχα 1 λεπτό του ευρώ κάθε φορά που ο μικρός φώναζε μπαμπά ή μαμά τώρα θα είχα περίπου 2 δις ευρώ. αν ξεκίναγα χτες

Έκανα παρατήρηση στους γείτονες... όλο και πιο κοντά στα γεράματα

"Ποτέ σου όμως μην αφήσεις να δει κανείς ότι πονάς". Ο στίχος που θα έβαζα ως τίτλο στο βιβλίο της ζωής μου.
Ο δικός σας στίχος;

Είχαμε βρει το νόημα της ζωής σ έναν διπλό εσπρέσο σκέτο αλλά τον ήπιαμε

Πίεσε παιδί μου το σωληνάριο να βγει η οδοντόπαστα είπα στο γιο μου και μάλλον επίσημα έγινα ο πατέρας μου κι ο παππούς μου μαζί

-Που είναι τα μπιφτέκια;
-Αμάν ρε Θανάση. Μόλις μπήκες σπίτι. Πες ένα γειά πρώτα.
-Γειά σας μπιφτέκια. Που είστε;

το μπος σήμερα είπε το αστείο με τις μπαταρίες ηλιθίου, κ γέλασα, αλλά από μέσα μου πόναγα, θεέ μου πόσο πόναγα

ΔΕ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΑΚΟΜΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΓΕΝΝΗΤΟΣ

-Εγώ φίλε στο σπίτι την έχω σκίσει την αρκούδα
-Την γάτα λένε ρε
- Για την πεθερά μου λέω

Δεν αδιαφορώ .. απλά βρίσκομαι σε πειραματικό στάδιο ξενερώματος.

Με άκουσε ο γιος μου να λέω νιώθω αποτυχημένη και μου λέει γιατί ; έχεις δυο καταπληκτικά παιδιά .

-Κυρ γυμναστά μου μέχρι Πάσχα τι προλαβαίνω να χάσω;;
-Μέχρι Μ.Σάββατο χρόνο και χρήμα
-Μετά;;
-Την ελπίδα

Πετάω ένα παιχνιδάκι της γάτας μακριά, τρέχει το βρίσκει, το δαγκώνει και μου το φέρνει να το πετάξω ξανά. Ρε μπας και έχω σκύλο μεταμφιεσμένο τελικα;

"Να σας βάλω Ανδριάνα Μπάμπαλη;" ρωτάει η συνάδελφος. Βάλε μας το μπικ στο μάτι καλύτερα.